بازیگر زن بودن خیلی جذاب است اما نه در سینمای ایران/ ما چاره‌ای جز ادامه دادن نداریم
تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۸۸۲۶۵
مهسا بهادری: ماه‌منیر بِیطاری، بازیگر سینما و تئاتر از سال ۸۶ فعالیت در حرفه بازیگری را با حضور در نمایش‌های عروسکی شهرستان آران و بیدگل آغاز کرد. او که در رشته نقاشی تحصیل کرده است، از سال ۹۴ فعالیت در حوزه بازیگری را به صورت جدی‌تری پی گرفت و با بازی در فیلم‌های سینمایی «لباس شخصی»، «بدل» و بیش از ده فیلم کوتاه تلاش کرد تا سیمایی تازه از بازیگر زن در سینمای ایران را به نمایش بگذارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او درباره چالش‌های بازیگران خانم در سینما و تلویزیون ایران گفت: زن بودن و به خصوص بازیگر زن بودن خیلی جذاب است اما نه در سینمای فعلی ایران. با این همه شخصا از زن بودنم بسیار رضایت دارم اما نمی‌توان شرایط را نادیده گرفت. متاسفانه مسیری که برای یک بازیگر خانم در سینمای ایران تعریف شده، بسیار دشوارتر از بازیگران مرد است. زیرا سانسور و ممیزی‌هایی که در اکثر مواقع سلیقه‌ای انجام می‌شود، امکان دیده شدن بازیگران خانم را تاحده زیادی محدود می‌کند.
بِیطاری با تاکید بر اینکه سانسور و ممیزی مانعی بزرگ بر سر راه بازیگران خانم است، افزود: البته ناگفته نماند که مردسالاری در سینماهای نقاط دیگر جهان نیز دیده می‌شود و تنها مختص به ایران نیست اما در اینجا شاهد محدودیت‌های عیان‌تری نیز هستیم. به عنوان مثال شخصا بسیار به بازی در نقش‌های اکشن و فانتزی علاقمندم اما چنین امکانی برای بازیگران خانم ایرانی وجود ندارد. چون نه تنها چنین نقشی در سینمای ایران وجود ندارد، بلکه حتی در صورت وجود داشتن نیز باید با پوششی انجام شود که بیش از هرحسی، موجب تمسخر و خنده مخاطبان خواهد شد.
این بازیگر صحبت‌هایش را اینطور ادامه داد: در مقابل بازیگران مرد به راحتی می‌توانند شلوارک بپوشند، موهایشان را هر طور که دوست دارند درست کنند و گریم مورد نظر برای هر نقشی را داشته باشند. حتی در بحث دیالوگ نیز بازیگران خانم با محدودیت‌های بسیار مواجه هستند و در قالب نقش خود اجازه گفتن هر حرف یا اکتی را ندارند. در واقع متاسفانه در شرایط کنونی تمام توان بازیگران خانم در سینما و تلویزیون ایران به گردیِ صورتشان محدود می‌شود و هیچ کار دیگری نمی‌توانند انجام دهند.
او با بیان اینکه بعضا نقش‌هایی را ایفا کرده که در زمان اکران بخش قابل توجهی از آن حذف شده است، درباره ممیزی‌های سلیقه‌ای در سینمای ایران توضیح داد: با وجود همه محدودیت‌های موجود، شما تمام تلاش خود را کرده و نقش را جلوی دوربین کارگردان زندگی می‌کنید اما در زمان اکران فیلم، در کمال ناباوری می‌بینید؛ نقشی که به عنوان بازیگر اصلی ایفا کردید، تبدیل به چند سکانس بی‌خاصیت شده است.
بِیطاری در ادامه صحبت‌هایش با تاکید بر تفاوت شرایط بازیگری برای مردان و زنان در سینمای ایران، گفت: شاید تنوع ژانر چندانی در سینمای ایران وجود نداشته باشد اما در همین وضعیت گاها فیلم‌هایی ساخته می‌شود که امکان بازی نقش‌های متفاوت را برای بازیگران مرد ایجاد می‌کند. به عنوان مثال اشکان خطیبی برای بازی در یکی از نقش‌های فیلم «سینمانیمکت»، آنچنان لاغر کرده بود که دنده‌هایش دیده می‌شد اما آیا چنین امکانی برای بازیگران خانم وجود دارد؟ متاسفانه این امکان فعلا از بازیگران خانم گرفته شده است اما با این همه امیدوارم فضا بازتر شود تا بتوانیم اتفاقات بهتری را شاهد باشیم.
او با بیان اینکه فعلا کاری جز صبر کردن از بازیگران خانم بر نمی‌آید، عنوان کرد: شخصا آدم مثبتی هستم و به زندگی با دید مثبت نگاه می‌کنم. به همین دلیل همچنان و پس از سال‌ها تلاش، کار بازیگری را ادامه دادم. در حالی که بسیاری از دوستانم در همان سال‌های ابتدایی که با هم کار را شروع کردیم، از این حرفه فاصله گرفتند. فکر می‌کنم هر رشته‌ای چالش‌های خاص خود را دارد ولی با این همه هر روز می‌توان رو به جلو حرکت کرد. خوشبختانه اکنون کم‌کم در حال چشیدن طعم روزهای خوب این حرفه هستم و از این بابت خوشحالم.
بِیطاری در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به دوران کرونا و تعطیلی که در کار سینما و دیگر حرفه‌ها به وجود آمد، گفت: من در کنار بازیگری، به تدریس نقاشی در مدارس مشغولم اما در دو سال کرونا هم سینما و هم مدارس غیرانتفاعی تعطیل بودند. طبیعتا در این مدت مانند بسیاری از مردم درآمدی نداشتم و از لحاظ مادی و معنوی بسیار اذیت شدم.
این بازیگر در ادامه افزود: با این همه در آن زمان همراه همسرم علیرضا پورهاشم، به نوشتن روی آوردیم و یک فیلم سینمایی، دو فیلم کوتاه و یک سریال سیتکام نوشتیم که خیلی از اساتید ما آنها را تایید کردند. به صورتی که برخی از آنها اکنون در پروسه ساخت قرار دارند. همسرم علیرضا در حرفه بازیگری و کارگردانی آموزش دیده و در کار بسیار به من کمک می‌کند. او در زندگی بسیار به من امید می‌دهد. حتی حاضر است که من از خودش موفق‌تر باشم.
او در پایان گفت: در طول عمرم سعی کردم حالم خوب باشد. چون تا حال شما خوب نباشد، اتفاق‌های خوبی برایتان نمی‌افتد. البته حال خوب داشتن به معنی بی درد بودن نیست. شخصا تاکنون دشواری‌های بسیاری را در زندگی تجربه کرده‌ام اما تلاش کردم که رو به جلو نگاه کنم. اگر در زندگی عادی به اجبار و برای گذران زندگی در شغلی حاضر شدم، به این دید به آن نگاه کردم که قرار است روزی نقش آن کار را بازی کنم. مهم این است که در هر مقطعی عاشق کار خود باشید و از آن لذت ببرید. سختی همیشه بوده و است اما ما چاره‌ای جز ادامه دادن نداریم.
۲۴۵۲۴۵
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1802901منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سینمای ایران هنرمندان بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران بازیگران خانم برای بازی زن بودن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۸۸۲۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ معلم از ۵ دهه؛ از پرویز فنی‌زاده تا رضا عطاران
آفتاب‌‌نیوز :
در دهه پنجاه مهم‌ترین شمایل معلم پرویز فنی‌زاده در «رگبار» بود و در اواخر این دهه فرامرز قریبیان در «جنگ اطهر» نقش معلم انقلابی را ایفا کرد. شاید بتوان گفت تنها در دهه شصت تعداد قابل توجهی کاراکتر معلم به فیلم‌های ایرانی راه پیدا کردند؛ از خسرو شکیبایی در فیلم «رابطه» تا هما روستا در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و علی نصیریان در «جاده‌های سرد» و مجید مجیدی در فیلم «شنا در زمستان»، چند نمونه از پرداختن سینمای دهه شصت به شخصیت‌های معلمند. از دهه هفتاد از تعداد فیلم‌هایی که معلم‌ها در آنان نقش محوری ایفا می‌کردند، کاسته شد. آنچه پیش رو دارید مروری است بر ۵معلم به‌یادماندنی سینمای ایران در طول ۵دهه.
دهه پنجاه؛ آقای حکمتی (پرویز فنی‌زاده در فیلم «رگبار»)
به‌یادماندنی‌ترین تصویر معلم در سینمای قبل از انقلاب که معمولا عنایتی به حرفه معلمی نشان نمی‌داد. در فیلم «رگبار» آقای حکمتی معلمی است که به محله‌ای در جنوب شهر آمده است. مدرسه مهم‌ترین و محوری‌ترین لوکیشن فیلم «رگبار» است و فیلمساز تصویری دقیق و پرجزئیات از فضای آموزشی مدارس در ابتدای دهه پنجاه ارائه می‌دهد. اداره‌کردن کلاسی شلوغ با پسربچه‌هایی شیطان مهم‌ترین مشکل آقای حکمتی در نیمه اول فیلم است. فیلم با علاقه‌مندی آقای حکمتی به عاطفه، خواهر یکی از دانش‌آموزان، وارد فضایی عاطفی می‌شود و درنهایت هم با انتقال از مدرسه و ترک محله به پایان می‌رسد. معمولا به انبوه تمثیل‌ها و استعاره‌ها در فیلم «رگبار» اشاره می‌شود و آنچه کمتر به آن توجه شده، تصویر ملموس معلمی است که نمی‌خواهد تن به آنچه هست بدهد. آقای حکمتی یکی از ملموس‌ترین غریبه‌هایی است که نویسنده و کارگردان «رگبار» در طول دوران فعالیت هنری‌اش آفریده است.
دهه۶۰؛ بیژن امکانیان در «دبیرستان»
علی ناصری، معلم زیست‌شناسی در فیلم «دبیرستان» (۱۳۶۶) با ایفای نقش بیژن امکانیان، در دهه‌ای که تعداد زیادی از شخصیت‌های سینمای ایران معلم بودند، به چند دلیل شاخص و به‌یادماندنی است؛ معلمی که خود سابقه اعتیاد داشته و مثل بیشتر معلم‌های سینمای ایران در دهه شصت آرمانگراست و می‌کوشد شاگردانش را از دام اعتیاد بیرون بکشد. فیلم به‌عنوان ملودرامی تلخ، یکی از موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه شصت است که سال۶۶ سینمارو‌های زیادی را در شهرستان‌ها جذب سینما کرد. شخصیت سمپاتیک معلم و نحوه برخورد و تعاملش با شاگردان و چهره بیژن امکانیان به‌عنوان یکی از بازیگران مهم دهه شصت، تصویری از «دبیرستان» برای سینمارو‌های دهه شصت ساخت که دوست‌داشتنی و تأثیرگذار بود.
رامین پرچمی در «ضیافت» (۱۳۷۴)
رامین پرچمی در فیلم «ضیافت» تنها کسی از رفقای دبیرستانی است که از محله‌اش نمی‌رود و نخستین نفری هم هست که به کافه ماطاووس می‌آید تا به عهدی که سال‌ها پیش با رفقا بسته‌اند وفادار باشد. بین شخصیت‌های فیلم «ضیافت»، رامین پرچمی معلم است؛ معلمی که سطح زندگی‌اش از همه رفقا پایین‌تر است و ازدواج نکرده و راز علاقه‌اش به منیر خواهر عبد (پارسا پیروزفر) را هم مکتوم نگاه داشته است. در فیلمی که فرصت کافی برای پرداختن به همه حاضران در کافه ماطاووس ندارد و از نیمه دوم بیشتر بر علی یزدانی (فریبرز عرب‌نیا) و رامین (بهزاد خداویسی) متمرکز است، شخصیت رامین پرچمی به‌عنوان معلمی شریف بیشتر در یاد‌ها می‌ماند؛ معلمی که پاسدار رفاقت است و گذشته را فراموش نکرده است.
رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» ۱۳۸۹
تصویری طنز آمیز از معلم در فیلمی کمدی که پرفروش و پرتماشاگر از کار درآمد. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» تصویری از معلم در سینمای ایران به نمایش می‌گذارد که مسبوق به سابقه نبود. مدیر یک مدرسه دخترانه خصوصی با ورود آقایان به مدرسه خود شدیداً مخالف است، اما وقتی دبیر شیمی دانش آموزان المپیادی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می‌گیرد، مجبور می‌شود تا یک دبیر جایگزین به دبیرستان بیاورد؛ ولی تلاش وی برای یافتن دبیر المپیاد زن در میانه سال تحصیلی بی‌فایده است و وی مجبور است یک مرد را به عنوان تنها گزینه بپذیرد تا از رقابت المپیاد جا نماند، اما ورود این آقای معلم مجرد و بی‌دست‌وپا، و شیطنت دختران دانش‌آموز، و تجرد خانم مدیر جدی و بداخلاق که تا به حال خواستگاری نداشته، باعث ایجاد اتفاقات بسیار خنده داری می‌شود. دختران دانش‌آموز دست به یکی کرده و با کمک پدر یکی از دانش آموزان، اردویی را تدارک می‌بینند تا این دو مجرد میانسال را در روبه‌روی یکدیگر قرار دهند. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» یکی از بامزه‌ترین شخصیت‌های معلم سینمای ایران را ساخته است.
منبع: همشهری آنلاین
ورود دادستان کلاله به موضوع مفقودی «یسنا»